Wat een verademing

augustus 9th, 2019 | Dolly Bellefleur

Precies een jaar geleden schreef ik een brief waarin ik met gemengde gevoelens terugkeek op de Canal Parade 2018. Wat was de editie van 2019 dan een verademing!- Er waren in 2018 twee zaken waaraan ik me mateloos ergerde. En naar bleek in die week waren er ook vele anderen die zich hieraan hadden geërgerd:
1) Ik werd door vele malloten met Super XXL watergeweren beschoten. Je zag ze nota bene hun mitrailleurs vullen met grachtenwater en dan op je richten. Soms recht in het gezicht. Zo respectloos. Het gaf me een heel onveilig en unheimisch gevoel
2) Sommige gedeeltes op de Prinsengracht waren echt de hel op aarde. De sfeer was hier zelfs grimmig en agressief. Daar lagen drie rijen dik boten met daarop zeer asociaal volk. Die hadden een eigen DJ en hun muziek stond zo keihard dat je het gevoel had dat je tegen een muur van geluid moest opboksen. Ze waren louter bezig met hun eigen feestje. Wij waren als het ware de tv die op de achtergrond aan stond. Ik kon af en toe mijn eigen begeleidingsmuziek, waarbij ik live zong, niet meer horen. Zo werden wij overstemd door hun kabaal. Wij moesten ons houden aan allerlei extra strenge regels wat betreft geluid. Terwijl dit soort aso’s die regels gewoon aan hun laars lapten. Ik hoorde iemand zeggen dat versterkt geluid langs de route helemaal niet is toegestaan? Als dat zo is waarom werd er dan zaterdag niets aan gedaan? Als ik volgend jaar meevaar is het in een duikboot!
Nadat de brief massaal was gedeeld op sociale media en o.a. werd gepubliceerd in het Parool (lees hier de volledige brief: https://www.parool.nl/columns-opinie/sommige-delen-van-de-prinsengracht-waren-de-hel-op-aarde~b8389d21/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F)  werd ik enkele dagen later al uitgenodigd voor een gesprek bij geschrokken medewerkers van de Gemeente Amsterdam. Wat ben ik blij dat ik mijn grote ergernissen vorig jaar van mij af heb geschreven en dat de gemeente Amsterdam mijn bezwaren serieus heeft genomen en direct ook heeft omgezet in nieuwe regelgeving om mijn als tweede genoemde ergernis aan te pakken. Wat ben ik ook blij dat ik dit jaar uiteindelijk toch niet heb meegevaren met een duikboot. Wat was het een feest om op de Onderwijsboot met een bonte mix mensen te pleiten voor ‘Veiligheid in de klas’. Door een strenger beleid, waardoor minder wildgroei qua boten aan de kant en geen geluidsoverlast, lag de focus weer op de deelnemers aan de Botenparade. Hierdoor kon het publiek voor het eerst sinds jaren weer met dolle teugen genieten van de Canal Parade. Ik weet niet hoe het jullie is vergaan? Maar ik ben dit jaar niet één keer natgespoten! En dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht. Wat heet ik vreesde zelfs dat ik door mijn brief, die vorig jaar ook de nodige haatmail opleverde, juist extra een doelwit zou worden. Ik had op mijn ‘oude dag’ de hoop eerlijk gezegd ook een beetje opgegeven dat je af en toe nog iemand kunt ‘beschaven’. Nou de wonderen zijn gelukkig de wereld nog niet uit. Zo mailde één van de bezoekers mij deze week: ‘Dag Dolly dank je wel voor je spetterende verschijning afgelopen zaterdag! Fantastisch weer! Ik ben één van de bierdrinkende personen op een bootje langs de kant. Tot vorig jaar zelfs met waterpistolen…. sorry! We gingen er vanuit dat het in de hitte voor de boten prettig zou zijn. Ik heb er van geleerd’. Ook Lucien Spee (Stichting Amsterdam Gay Pride) bedankte mij afgelopen zondag persoonlijk dat ik vorig jaar in de pen ben geklommen. ‘Hierdoor is de Canal Parade weer terug in de vorm zoals het ooit is begonnen’. Dit geeft de burger moed toch? Laat je bezwaren niet varen maar schrijf ze van je af! NOTA BENE: om Peter van de Poot (Kreatief met Kurk) te citeren: ‘van je af nooit naar je toe!’

Comments are closed.